Qızlar, yadda saxlayın, hər qarşokun öz qapağı var!
Yaxın rəfiqəmin anasının öyüd-nəsihətlərindən
Onlar bir gün (heç olmasa bir dəqiqəlik) anlayacaq ki,
bizdən yaxşısı yoxdu.
Onların prinsipləri var, bəzilərini heç qəbul eləyə
bilməsək də.
Onlar bizdən hündürdü, yuxarı rəfdən kitabı çox rahatlıqla
götürürlər.
Onlar bizə «Səni sevirəm» deyəndə başa düşürsən ki,
sən də varsan.
Onlar kompüteri və texnikanı daha yaxşı söküb-yığırlar.
Bəzən yığa bilmirlər...
Onlar «İnsan tək olanda insan olur» məsəlini bilir və
bunu elə yaxşı şərh eləyirlər ki.
Onlar bizə feminizmi bağışlayırlar, əvəzində biz onlara
heç nə bağışlamırıq.
Onlar qala bilməyəndə alnımızdan öpüb gedirlər.
Onlar düşünür, bəzi şeylər var ki, biz onları heç vaxt
anlamarıq, elə buna görə də biz hər şeyi anlayırıq.
Onlar lap manyak inadkarlığıyla içdiyimiz kofenin pulunu
verməyə can atırlar. Heç özləri də bilmirlər ki, niyə?
Onların gözündən su yalnız güclü külək olanda axır.
Onlar yağış yağanda dükana gedə bilirlər. Zənbillə geri
qayıdanda gölməçələrdə ayaqqabılarını şappıldatmaqçün,
bəlkə?..
Onlar bizim şəklimizi saxlamağı sevirlər.
Onlar istəsə, lap qabları da yuyarlar, amma istəmirlər.
Biz axmaq şeylər danışanda Onlar susurlar.
Biz ağıllı sözlər deyəndə də Onlar susurlar.
Onlar öz haqqımızda çoxdan unutduğumuz şeyləri nədənsə
yaxşı xatırlayırlar.
Onlar bizim arıqlamaqçün gətirdiyimiz bir yığın səbəblərin
heç birini qəbul eləmək istəmirlər.
Müharibə olsa, Onlar vuruşmağa gedəcək.
Yüz il sonra, lap başqa planetdə nə olacağını nədənsə
Onlar daha yaxşı bilirlər.
Yaxşı ki, Onlar korlanmış makiyajı görmürlər.
Onlar bizim həyatımızı dəyişmək istəyirlər.
Sonuncu çörək pulunu şokolada verib evə qayıda bilərlər.
Onda Onların gözləri elə parıldayır ki...
Aramsız tədqiqatlarına baxmayaraq, Onlar heç vaxt qadının
alt paltarından baş çıxara bilməyəcəklər.
Onlar təkcə sevgi haqqında düşünmürlər.
Onlar ürəklərinin dərinliyində analarını biz atamızı
istədiyimizdən daha çox istəyirlər.
Onlar boyunlarına ala bilər ki, həyatlarının mənası
bizimlə yatmaqdan ibarətdi. İnanırsız?
Onlar bizi «yatmaq vaxtıdı» deyib qonaqlıqdan evə gətirib
yatağa salıb üstümüzü yorğanla örtəndən sonra futbola
baxmağa gedə bilərlər.
Onlar bizim səsimizi eşitməyi sevirlər, nə fərqi var
ki, nə danışırıq.
Onlar bizi hər dəfə yola salmasalar da, həmişə qarşılayırlar.
Onlar bizi geyindirib-keçindirməyi sevirlər.
Onlar elə bilir ki, yalnız yanımızda olanda çantalarımız
ağır ola bilir.
Onlar bizə bənzəmək istəmir, bizimsə onlara oxşamaqçün
ürəyimiz gedir.
Biz çığıranda Onlar susurlar.
Onlar papağını götürüb gedəndə biz qalırıq.
Keçmişimizi düşünəndə biz Onlardan başqa bir şey görmürük.
İstəsək, Onları saymaq da olar.
Onlar dalaşqandı.
Onlar bizdən tez sayırlar, gəlir-çıxarını daha yaxşı
bililər.
Onlar soyadlarını uşaqlarımıza verirlər.
Biz Onların yaratdıqlarıyla fəxr eləməyi sevirik.
Onlar üçün bir elə fərqi yoxdu, yaxşımı geyinmişik,
gözəl ətir işlətmişik, ya yox. Bəzən əyin-başımıza ötəri
nəzər yetirirlər.
Onlar oğlan arzulayır, amma qızlarını daha çox istəyirlər.
Etiraf edək, Onlar işi bizdən çox sevirlər.
Onlar məntiqi tam başqadı.
Biz isteriyadan tir-tir əsəndə Onlar konstruktiv düşünməyə
macal tapırlar.
Onlar supermarketə gedib bizim siyahıyla alış-veriş
eləməyə də razılıq veriblər.
Evdə yemək olmayanda, qayğanaqla qurdunu öldürəndə bir
o qədər də deyinmirlər.
İstəsələr Onlar evdəki səliqəsizliyi heç görməzlər.
Onlar yaxşı nahardan sonra bizə elə vurğun gözlərlə
baxırlar ki...
Onlar şokoladı sevsələr də, nədənsə pivə içirlər.
Onlar çox qəribədi, tam başqa, eləmi?
